‘Ongelofelijk dat ze van mij is…’ – Apeldoorn, 29 november 2018

 

Al tijdens het kennismakingsgesprek maken Jeroen en Selina een relaxte indruk op mij. Ze verwachten hun eerste kindje en Selina wil graag thuis bevallen maar is ook realistisch: haar zus wilde ook thuis bevallen en moest toch nog naar het ziekenhuis. Het plan is dus mooi, maar mocht het niet zo gaan, dan is dat zo.
Gedurende de zwangerschap houdt Jeroen mij af en toe op de hoogte en alles gaat opvallend goed met Selina. Zelfs als de uitgerekende datum ruim voorbij gaat laat Selina me weten dat ze zich nog prima voelt en dat ze zo nog wel tien weken door zou kunnen. Haar familie is ongeduldiger dan zij zelf ; ). Gelukkig maar, want de baby is nog niet van plan om te komen. Dat moment komt pas na 41 weken en 1 dag. De avond daarvoor heeft de verloskundige Selina gestript en was de ontsluiting 1 à 2 centimeter, en ’s ochtends krijg ik een appje van Selina dat ze wat menstruatiepijn heeft maar nog geen weeën. Ze is benieuwd of het doorzet, en ik dus ook. Maar als ik rond half 2 een appje krijg van Jeroen die van zijn werk naar huis is gekomen, weet ik dat de kans groot is dat ik vandaag nog op pad mag.
Ik maak me even zorgen om de spits maar die gaat voorbij zonder dat het nodig is dat ik de kant van Selina en Jeroen op kom. Tegen 19 uur laat Jeroen me weten dat de verloskundige is geweest, dat Selina op 4 centimeter zit, en dat het steeds pittiger wordt nu. We besluiten dat het tijd is voor mij om te komen, vooral omdat ik nog een uur moet rijden. De verloskundige wacht met het breken van de vliezen tot ik er ben omdat dat de bevalling zou kunnen versnellen. Buiten is het donker en nat, en rond 20 uur kom ik aan in Apeldoorn. Er hangt een fijne, rustige sfeer in het huis van Selina en Jeroen, het licht is gedimd en er klinkt rustgevende muziek op de achtergrond. Selina en Jeroen zitten met z’n tweetjes op de bank, Selina gewikkeld in een comfortabele deken. Met bewondering  zie ik hoe goed en rustig Selina haar weeën opvangt, alsof het niet de eerste keer is dat ze dit doet. Ik begin met fotograferen en zie de kracht en frequentie van de weeën met iedere wee toenemen. De verloskundige heeft afgesproken rond 21 uur weer terug te komen maar als het zuchten van Selina overgaat in gekreun en ik haar hoor zeggen dat ze druk voelt zeg ik dat ze best alvast de verloskundige mogen bellen, ondanks dat het nog geen 21 uur is. Ik bemoei me liefst niet met het geboorteproces, maar het lijkt me in dit geval verstandig als ze niet meer alleen zijn, want ik schat in dat die baby waarschijnlijk niet lang meer op zich zal laten wachten. Tien minuten later stapt tegen 20:40 de verloskundige binnen en constateert dat Selina al bijna 9 centimeter ontsluiting heeft. Way to go mama! Tijd om naar boven te gaan, naar de slaapkamer waar Selina graag wil bevallen. Dat boven komen terwijl de weeën elkaar opvolgen is nog even een uitdaging. Maar Jeroen is een en al liefde en support en samen met hem lukt het Selina om de trap op te komen.

De verloskundige belt de kraamverpleegkundige en zet haar spullen klaar terwijl ik mij onopvallend en stiekem een beetje druk maak over het licht. Thuisbevalling zijn altijd een uitdaging wat dat betreft, en zo ook nu. Het aanwezige licht schijnt de verkeerde kant op naar mijn zin en het spotje dat ik zelf altijd meebreng kan in zijn eentje niet alles opvangen zoals ik dat graag wil. Maar veel tijd om er over na te denken heb ik niet, want Selina mag gaan persen en ook dat doet ze geweldig goed! Ze is echt een natuurtalent en het verbaast mij ook niet dat ook deze fase niet lang duurt. Om 21:39 komt razendsnel een mooi klein meisje ter wereld: Lena. Selina pakt haar zelf aan, en ze kijkt meteen met mooie heldere oogjes de wereld in. Jeroen en Selina wisten nog niet of ze een jongen of een meisje zouden krijgen, het is een geweldig moment en het duurt dan ook een tijdje voor ze werkelijk beseffen dat hun kindje er echt al is en dat ze zojuist papa en mama zijn geworden van een dochter. Ik hoor Selina wel 10 keer vol liefde en verwondering zeggen: ‘Dat ze van mij is, hè? Ongelofelijk dat ze er is, en dat ze van mij is…’
De placenta komt ook vlot na, en Selina heeft maar een paar kleine scheurtjes opgelopen die even gehecht moeten worden. Ze ligt ondertussen samen met Jeroen intens te genieten. In hun eigen bed, met hun eigen dochter in de armen. Ook voor mij is dit genieten. Geboorte zoals geboorte hoort te zijn. Selina is nog steeds haar relaxte en vrolijke zelf, alsof ze niet net een kind heeft gebaard.

Ondertussen heeft Jeroen de poes van beneden gehaald om even te komen kijken. Ze was een beetje onrustig, maar nu ze heeft gezien dat alles boven goed is komt ze lekker kroelen en spinnen.

De kraamverzorgende helpt Selina om Lena aan de borst te leggen en dat doet de kleine meid al best goed. Haar oogjes houdt ze open alsof ze zelf ook niks wil missen van de eerste momenten met haar mama en papa.
Wij gaan even naar beneden zodat ze een momentje met z’n drietjes hebben. Maar als de kraamhulp beschuitjes met roze muisjes naar boven gaat brengen wil ik daar natuurlijk toch weer bij zijn. Ondertussen bellen Selina en Jeroen familie om ze op de hoogte te brengen van het heuglijke nieuws. Dat het een meisje is laten ze nog even in het midden. Die verrassing is dan ook inderdaad groot als allereerst de ouders van Selina binnenkomen, en daarna haar zus, zwager en hun zoontje Mateo. Die kleine jongen in zijn slaapzakje is té zoet: zes maanden oud, zo uit zijn bedje geplukt en hij kan zijn ogen niet afhouden van de kleine baby die bij zijn tante op bed ligt terwijl de kraamverpleegkundige de controles bij haar doet. 3200 gram weegt ze, een mooi gewicht, en alle controles doorloopt ze glansrijk. Lena is kerngezond! En terwijl iedereen al lang en breed afgeleid is en aan het bijkletsen, blijft Mateo nog steeds onafgebroken naar zijn nichtje kijken : )

Dan komen ook de ouders van Jeroen binnen, en oma. Het is een feestje in de slaapkamer, iedereen is zo blij met het kleine meisje, en dat alles goed gaat met Selina. Er wordt volop geknuffeld met de kleine meid. Als het weer wat rustiger is in de slaapkamer wordt Selina onder de douche geholpen. Lekker opfrissen onder het warme water, dat heeft ze wel verdiend. Ondertussen houdt haar moeder, de trotse oma, Lena vast. Tegen half 1 is het voor mij tijd om weer naar huis te gaan. Ik laat een gezond baby’tje achter en een heel gelukkig nieuw gezinnetje.

Lieve Selina, Jeroen en Lena. Wat mogen jullie trots zijn op elkaar en op jullie kleine meisje. Het was een prachtige thuisbevalling, en ik ben heel blij dat alles zo goed is gegaan. Zo relaxt als je was Selina, en vol vertrouwen. Dat heeft Lena vast gevoeld. Ik vond het een eer om bij haar geboorte aanwezig te zijn. Geniet nog lang van de reportage en van elkaar. Heel veel geluk samen!

Liefs, Cindy