De kracht van een moeder – Ulvenhout, 18 februari 2019

 

Als geboortefotograaf leer ik van iedere geboorte. En dan bedoel ik niet alleen technisch of creatief, maar als vrouw en als mens. Een geboorteverhaal is zoveel meer dan een baby op de wereld zetten (al is dat natuurlijk op zichzelf al heel wat). Het is een verhaal van liefde, van leven, van kracht, vertrouwen, intuïtie, transitie en overgave. Voor ik 4 jaar geleden mijn eerste geboorte vastlegde wist ik niet hoe sterk wij vrouwen eigenlijk echt zijn. Dat wil zeggen: ik ben zelf drie keer bevallen dus ik had wel een vermoeden ; ), maar uiteindelijk zag ik het eigenlijk nog steeds niet. In ieder geval niet zoals ik het nu zie.

Zo zal ook het geboorteverhaal van Bodhi me nog lang bijblijven. En wat ik hieruit vooral meeneem is dat de antwoorden in jezelf te vinden zijn. Luister naar je lichaam en naar je intuïtie, en luister góed. Laat je informeren, ja dat zeker ook. Zorg dat je je opties weet, en weeg dan je keuzes. Want als je goed geïnformeerd bent kun je het je permitteren om vertrouwen te hebben in jezelf en in jouw keuzes. En kies dan de weg die past bij jou.

De mama van Bodhi kreeg te horen dat haar baby groot zou zijn en misschien niet door haar smalle bekken zou passen. Anna, het eerste kindje van Mirjam en Roger, is thuis geboren op zo’n mooie en vredige manier, dit willen ze heel graag voor hun tweede kindje ook. Niet vervroegd inleiden dus, geen medische interventies als die niet strikt noodzakelijk zijn bewezen, maar er op vertrouwen dat haar lichaam samen met de baby wel weet wat het moet doen. Als de 41 weken zwangerschap ruim voorbijgaat, met een baby die het overduidelijk heel goed heeft daarbinnen, wordt het toch wel een beetje spannend. Mirjam vertelt me dat ze het gelukkig nog heel gezellig vindt met het kleintje in haar buik en dat ze ondertussen heerlijk aan het cocoonen is met Anna die nu nog even de volle aandacht van mama geniet. En de baby die groeit rustig door.

Op maandagochtend 18 februari om kwart over 5, inmiddels 11 dagen voorbij de uitgerekende datum, appt Mirjam me dat een uurtje daarvoor haar vliezen zijn gebroken en dat ze al wat weeën heeft maar nog niet echt heftig. Ik ben blij voor haar dat het gaat gebeuren. Met oog op de spits sta ik meteen op om me aan te kleden en in de startblokken te gaan staan. Ik moet dik een uur rijden en wil niet het risico nemen te laat te komen. Ik weet dat Mirjam de natuur zoveel mogelijk zijn gang wil laten gaan en dat ze dus ook niet getoucheerd wil worden, daarom kan ik niet af gaan op hoeveelheid centimeters of andere meetbare informatie. Geen probleem voor mij, met Mirjam spreek ik af dat ze het me binnen het uur zal laten weten als de intensiteit van de weeën toeneemt. En dit is inderdaad het geval, waardoor ik om kwart over 6 in de auto stap. De drukte op de weg valt ondanks de maandagmorgenspits mee, er schijnt een prachtige bijna-volle maan en tegen half 8 sta ik bij ze voor de deur.

Als ik binnen kom vangt Mirjam gebogen over de bank haar weeën op. Doula Marlies is er al om haar bij te staan. Mirjam en Roger hebben allebei een geweldige ‘foute’ badjas aan met zebraprint, iets waar Mirjam tussen de weeën door enorm van geniet: ‘Kijk nou, deze badjassen zijn echt de beste aankoop ooit!’ Ikzelf geniet ondertussen van hun honden. Drie unieke exemplaren, van klein tot mega groot: Henk, Moos en Harry. Henk is druk in de weer met een bot terwijl Moos om aandacht bedelt bij de verloskundige. Hilarisch.

Roger zorgt ondertussen dat iedereen is voorzien van thee, een knusheid en gastvrijheid die Mirjam heel belangrijk vindt voor dit bijzondere moment: iedereen moet zich fijn en comfortabel voelen. Zo mooi om te voelen hoe de energie in dit huis liefde ademt. Wat een heerlijke sfeer om een kind in te verwelkomen.

Iets voor 8 begeleidt de verloskundige Mirjam naar boven waar Roger nog bezig is met het vullen van het bad. De weeën worden sterker. Roger en Marlies omringen Mirjam met liefdevolle aandacht en steun. Mirjam heeft van de kamer waarin het bad staat een fijne ruimte gemaakt met kaarsen, planten en affirmaties en waarin spirituele muziek klinkt. Er wordt zacht gepraat, gelachen en genoten. Hangend over de badrand en liggend op de bevalbal vangt Mirjam haar weeën op. Dan wil ze, tussen de weeën door, heel graag nog even haar tanden poetsen en zich mooi opmaken en ook dat gaat in alle vanzelfsprekendheid, rust en gezelligheid, alsof het gewoon zo moet gaan. In de andere ruimte houdt de verloskundige ondertussen de door Roger en Mirjam gewenste afstand. Geen interventies, niet toucheren en alleen de noodzakelijke checks voor de harttonen van het kindje. Het respect voor het geboorteproces en voor de bevallende moeder dat zij hiermee uitstraalt vind ik indrukwekkend.

Het is inmiddels half 9 geweest en Anna is wakker geworden. De vriendin van Mirjam, zelf ook met mooie bol buik, vangt haar op. Ze spelen wat samen op de slaapkamer van Roger en Mirjam waar Anna’s bedje staat en straks ook dat van de baby. Mirjam wil graag even naar haar toe, het stelt haar gerust om haar dochter te zien. Een emotioneel moment, nog even en Anna is niet meer hun kleinste. Hondje Henkie komt ook even boven kijken.

Hierna, rond kwart voor 9, vindt Mirjam dat de tijd daar is om in bad te gaan. Roger en Marlies gaan naast haar zitten om haar te voorzien van hun steun, en van het kokoswater waarvan Mirjam heel wat pakjes heeft klaargezet ; ). Mirjam krijgt het zwaarder nu maar houdt in het warme water sterk de controle over hoe ze haar weeën opvangt. Ze wrijft liefdevol over haar buik waarbij ze haar kindje vertelt hoe welkom hij of zij is. Roger houdt haar hand vast terwijl Marlies het warme water over haar rug laat stromen. Ik geniet van dit tafereel waarin ik alle ruimte voel om stilletjes de mooiste foto’s te maken. De setting met de enorme bladeren van de plant naast het bad die een natuurlijk afdak vormen en waar ik bij het fotograferen dankbaar gebruik van maak. De sfeer. Dit alles. Het maakt me nederig.

Iets na 9 uur geeft Marlies aan dat het tijd is om Anna te gaan halen. Mirjam wil graag dat ze aanwezig is wanneer de baby geboren wordt en de weeën gaan over in persweeën. Toucheren of de ontsluiting volledig is, is niet nodig. Het lichaam van Mirjam geeft heel duidelijk aan dat het zo ver is, niemand die daar aan twijfelt. Roger gaat Stefani en Anna halen en het is ontroerend om te zien hoe opgewonden Anna over de gang naar haar moeder rent.

In de armen van Stefani kijkt ze met haar grote ogen naar Mirjam die steeds meer geluid begint te produceren: de vrouwelijke oerkrachten maken zich los. Niet beangstigend voor Anna, maar mooi en natuurlijk. Marlies legt uit aan Anna dat mama blij is dat de baby eraan komt. Roger en Mirjam zoenen. Vooral omdat dat fijn is natuurlijk op dit ultieme intieme moment, maar het helpt een vrouw ook om te ontspannen en zich beter te ‘openen’. Mirjam voelt goed hoe het kindje met iedere wee dieper komt en al snel kan Roger de haartjes zien verschijnen. Terwijl het hoofdje staat duurt het nog een poosje voor het daadwerkelijk verder komt. Mirjam neemt alle tijd om alles rustig te laten rekken. En dat is toch nog even een spannend moment, ook voor de verloskundige. Gelukkig komt daar dan toch die allerlaatste enorme perswee die ervoor zorgt dat er onder het wateroppervlak om 09:42 uur een gezichtje verschijnt. Roger vangt het kindje op en de verloskundige helpt hem om de navelstreng, die een keer om het hoofdje zit, los te maken. Hierdoor komt het gezichtje boven water en Bodhi neemt meteen een hap lucht, daardoor moet hij nu wel met zijn mondje boven water blijven. De blik van Roger die vervolgens de baby in zijn armen aan Mirjam toont is onbetaalbaar! Trots, opluchting, geluk, en heel veel liefde en daarmee handigt hij de baby over aan Mirjam. De voorspelling dat het kindje flink zou zijn blijkt volledig te kloppen. Wat een bol beertje houdt Mirjam in haar armen. En dan is het moment daar om tussen de beentjes te kijken of dit mooie nieuwe mensenkind een jongen is of een meisje. Het blijkt een jongen: Roger en Mirjam hebben naast een lieve dochter nu ook een prachtige zoon die de mooie naam Bodhi mag dragen.

Marlies begeleidt Anna naar de rand van het bad waar ook zij kan kennismaken met haar broertje. Haar gezichtje, zo vertederd en blij, is onbeschrijfelijk mooi! Met deze intuïtieve geboorte van haar broertje, met het zien van haar mama die zo krachtig haar broertje op de wereld zet, is er misschien wel een kleine doula geboren. Wat een cadeau voor het leven voor deze kleine meid. Als ze haar mama stevig knuffelt met een bijna volwassen trots en dankbaarheid op haar gezicht, weet ik dat ik getuige ben van een heel bijzonder, misschien wel bepalend moment in het leven van dit meisje.

Anna gaat weer spelen en in het uur dat volgt genieten Roger en Mirjam volop van het wonderlijke nieuwe leven in hun midden. Ze verwonderen zich over zijn bolle wangen en hoe hij toch zoveel groter is dan Anna destijds. Mirjam vertelt dat ze een ontzettend creatief kind in haar armen houdt: ‘Dat kan niet anders…’. Bodhi jammert af en toe een beetje en om 10:08 helpt Mirjam hem om haar borst te vinden. Hij probeert het even maar is nog niet heel enthousiast. Maar dat komt wel.

Als Roger even uit het bad is om naar de wc te gaan vertelt Mirjam aan Bodhi wat een fantastische papa hij heeft… en ook het liefste zusje van de wereld. Zo’n mooi en lief moment.

Als het bijna half 11 is, is er nog geen placenta. Mirjam voelt wel samentrekkingen van de baarmoeder, maar wil het moment met Bodhi in bad zo lang mogelijk laten duren. Totdat ze echt pijn in haar billen krijgt en naast het bad de placenta geboren wil laten worden. Mirjam wil graag uit bad om de placenta geboren te laten worden, en ze weet precies hoe ze dat wil. Marlies en de verloskundige helpen Mirjam uit bad en Roger ontfermt zich over Bodhi. Samen wordt besloten dat het net even wat praktischer is om Bodhi alvast van zijn placenta te ontdoen en dus de navelstreng door te knippen. De eervolle taak is voor Roger waarna hij samen met Bodhi in een stoel kan gaan zitten. Anna komt weer even om het hoekje kijken en op handen en knieën wacht Mirjam naast ze op de grond tot het moment dat de placenta wil komen. Dat duurt gelukkig niet meer heel lang, ineens is er een kramp en om 10:44 uur, een uur na de geboorte van Bodhi, is de placenta er ook. Gelukkig maar, nu is de geboorte van Bodhi compleet.

Mirjam gaat even douchen terwijl Marlies en Roger met Bodhi nog altijd dichtbij haar blijven. Ze behandelen haar als een Godin, wat ze ook is! Na de heerlijke douche kruipen Roger, Mirjam en Bodhi lekker knus hun bed in. Anna komt weer even kijken als de verloskundige de controles uitvoert. Bodhi wordt omringd door het mooie gezin waar hij nu deel van uitmaakt en zijn zus kijkt haar ogen uit als hij wordt gecontroleerd en gewogen. Dat weegmoment… wat zijn we allemaal benieuwd naar het gewicht van dat bolle ventje. Bodhi wordt in de doek gelegd en… de weegschaal geeft maar liefst 4760 gram aan! Way to go mama! En nu wil ik natuurlijk niet onbesproken laten dat Mirjam er bijna ongeschonden vanaf is gekomen. Een schaafwondje en dat is het. Geen scheurtje, niets. Wat complete overgave, intimiteit en vertrouwen tijdens een geboorte wel niet kan doen.

Bodhi is behoorlijk groot en de verloskundige geeft aan dat ze volgens het protocol dan altijd prikken voor suiker, of dat Bodhi zonder deze controle preventief bijgevoed zal worden met kunstvoeding. Dit omdat hij het zo goed heeft gehad bij mama in de buik dat de kans bestaat dat hij een dip krijgt in zijn suikerspiegel wanneer hij plots niet meer een continue toevoer heeft van voeding. Roger en Mirjam besluiten voor de extra check. Wederom een doordachte beslissing, geleidt door moedergevoel en intuïtie. Na onderzoek blijkt de suikerwaarde helemaal normaal te zijn en Bodhi drinkt fantastisch aan de borst, laat Mirjam me later weten.

Dan zie ik door het raam Stefani met kleine Anna en haar poppenwagentje beneden voorbij komen wandelen. Het is februari maar de zon schijnt heerlijk. Hoe kan het ook anders op zo’n bijzondere dag als vandaag? Voor Mirjam en Roger wordt goed gezorgd door Marlies, de foto’s zijn gemaakt, en na nog een kopje thee te hebben gedronken beneden neem ik afscheid van Roger, Mirjam en hun bijzonder mooie gezin.

Dankjewel mooie mensen, alle vier. Dankjewel, dat ik even zo dicht bij jullie mocht komen. Heel veel geluk.

Liefs Cindy

Berichtje van de trotse ouders

Ik vind het belangrijk om alleen mensen in huis te hebben die ik een fijne energie vind hebben. Zeker bij een geboorte. Het klikte meteen dus dat zat goed. Tijdens de geboorte heb ik je aanwezigheid nauwelijks opgemerkt en vond ik het fijn om te weten dat iemand hier prachtige beelden van zou maken. Je bent erg goed in wat je doet. Heel professioneel en liefdevol. Ik beleefde het meteen opnieuw. Ik merkt dat waar ik normaliter heel kritisch kan zijn naar mijn lijf nu een enorme trots voel. De foto’s zijn echt PRACHTIG!! Zo blij dat we dit gedaan hebben!! Goud waard!  Ik prijs me een gelukkig mens dat jij bij onze geboorte aanwezig was. DANKJEWEL! <3