Van droombevalling naar spoedrit ziekenhuis – Limbricht, 27 juni 2022

‘Hi Cindy, here’s the persistant Scottisch guy again’, zo begon het tweede mailtje van Cameron aan mij. Ik kon dat wel waarderen : )
Ik had Cameron al verteld dat ik volgeboekt zit voor juni en hem de namen van collega’s doorgegeven die meer ruimte hebben dan ik. En toch… ik merkte eigenlijk bij het eerste contact al dat ik toch naar mogelijkheden zat te zoeken. Ik weet niet waarom, maar ik heb ergens het gevoel dat ik de geboorte van het kindje van Cameron en Charlotte zal gaan vastleggen. En dat is hoe het uiteindelijk inderdaad gaat. Meant to be.

Op goed geluk
Dat is wat we uiteindelijk afspreken. Cameron en Charlotte willen echt graag mij erbij en we spreken af dat we het aan het lot (of zeg maar ‘faith’) over zullen laten of ik erbij zal kunnen zijn om de geboorte van hun baby vast te leggen op foto en op video. Heb ik op dat moment echt geen tijd, dan zal ik de foto’s die zij zelf maken voor ze nabewerken. En Cameron is zelf vlogger dus hij zal sowieso de bevalling zo mooi mogelijk met zijn vlogcamera filmen.

Die afspraken blijken dus uiteindelijk niet nodig te zijn want als de bevalling begint ben ik natuurlijk beschikbaar en ga dus op weg naar Limbricht. Daar tref ik een heerlijk ontspannen sfeertje aan. Charlotte zit in bad, hondje Juniper loopt rustig rond en Cameron is de zorgzaamheid zelve. Caseload verloskundige Jeanny is rustig op de achtergrond aanwezig om een veilige ruimte te creëren voor Charlotte, Cameron en hun baby. Ik weet meteen waarom ik hier moet zijn, dit klopt gewoon helemaal. Charlotte heeft een hypnobirthing cursus gedaan en vangt haar weeën waanzinnig rustig op. Ze laat het warme water haar lichaam dragen en bij iedere pauze ontspant ze zich heel bewust en op die manier helpt ze haar lichaam ontsluiten om hun kleine jongen te baren. Cameron helpt haar hierbij door dicht bij haar te zijn en haar al zijn liefde en support te geven (en dat is veel). Af en toen komt de kleine Juniper even knuffelen, waarna zij weer een tukkie gaat doen. Zo ontspannen en huiselijk is de sfeer tijdens dit nachtelijke avontuur.

Droombevalling, totdat…
Terwijl Tom Rosenthal op de achtergrond zijn heerlijke nummers zingt en ik sta te genieten van wat zich voor mijn ogen afspeelt, baart Charlotte hun eerste kindje helemaal zelf, bijna hands off, in het bad. Precies zoals ze het zo graag wilde. Het is onvoorstelbaar krachtig en mooi hoe zij, terwijl Cameron achter haar zit, zelf hun zoontje Archie aanpakt. Het is een droom van een geboorte. De verloskundigen (de collega van Jeanny is ook gearriveerd) geven haar alle rust en ruimte om het zelf te doen, samen met Cameron en het ontroert mij enorm als verloskundigen dat kunnen. De kracht en het talent van het afstand houden en vertrouwen geven.

Navelstreng gescheurd
Die eerste momenten samen zijn ontroerend en onbetaalbaar. Maar de euforie is van korte duur wanneer het bad te snel rood kleurt en tot schrik van ons allen ziet Charlotte dat de navelstreng van Archie doormidden is! De verloskundige aarzelt geen seconde, knijpt de navelstreng met haar vingers dicht en pakt Archie van Charlotte over. Doordat het bloed uit Archies navelstreng zich vermengd heeft met het badwater is moeilijk in te schatten hoeveel bloed hij heeft verloren, maar zijn huidje ziet bleek. Charlotte en Cameron zitten verslagen in en bij het bad, zonder hun zoontje dat ondertussen snel en vakkundig door Jeanny wordt onderzocht. Daarna legt ze zijn zoon in de armen van Cameron en belt het ziekenhuis met het verzoek een ambulance te laten komen. Hoewel Archie gelukkig goed huilt en een alerte indruk maakt, willen de verloskundigen natuurlijk geen enkel risico lopen. Vooral omdat zijn huidje echt bleek is.

Ambulances
Voor Charlotte en Cameron zijn dit angstige momenten. Er gebeurt zoveel. Zo hadden zij zich de eerste momenten met hun zoon niet voorgesteld maar ze houden zich sterk. Charlotte wordt uit bad naar de bank geholpen en krijgt zo snel als mogelijk is de kleine Archie lekker op haar borst, dat is fijn. Zo hebben ze toch even hun moment met z’n vieren (inclusief hondje Juniper) voordat de ambulance er is. Hierna wordt Archie naast haar op de bank aangekleed zodat ze zijn handje ondertussen kan strelen en hem kan bewonderen.
Op een moment als dit komen er altijd twee ambulances: een voor moeder en een voor kind. Cameron zal met zijn zoon meegaan in de eerste ambulance. Afscheid moeten nemen op een moment als dit is natuurlijk allesbehalve fijn, maar ze slaan zich er heel goed doorheen, als een team. Met vertrouwen in de situatie, maar vooral een rotsvast vertrouwen in elkaar. Dag lieverd, het komt goed, dat is het allerbelangrijkste. En daar gaan ze. Daarna wordt Charlotte nagekeken en verzorgd, en even later rijd ik achter de tweede ambulance met daarin Charlotte naar het ziekenhuis.

Gezond & wel
Dankbaar ben ik dat ik met ze mee mag naar het ziekenhuis in tijden waarin dat helaas niet vanzelfsprekend is. Ik tref Cameron aan op de verloskamer met Archie in een ziekenhuisbedje. Hij lijkt wel een ander kindje. Zijn huidje is mooi bijgekleurd en hij ziet er net zo gezond uit als hij volgens de arts die hem had nagekeken is. Geen bijzonderheden, Archie is volledig in orde, de kleine held. Wat een opluchting. Ik zie de spanning heel langzaam ook van Cameron af glijden. Nu nog herenigd worden met zijn grote liefde. Charlotte wordt ondertussen in een andere kamer nagekeken en gehecht, en Cameron kan niet wachten tot hij met Archie naar haar toe mag. Een verpleegster komt hen gelukkig snel halen en met zijn vlogcamera in de aanslag rijden ze met Archie in zijn bedje naar de verloskamer waar Charlotte is.

Just the three of us
Eindelijk herenigd, eindelijk knuffelen met z’n drietjes, eindelijk kan Cameron zijn zoon de kleertjes aantrekken die zij samen voor hem zo zorgvuldig hadden uitgekozen, en eindelijk mag Archie bij mama aan de borst. Eindelijk kan hun leven met z’n drietjes echt gaan beginnen.
Hoewel Charlotte, Cameron en Archie heel wat te verwerken hebben van dit onvoorstelbaar spannende avontuur, zijn zij vooral ook heel erg trots op hun zoon en op elkaar, en ondanks alles dankbaar dat hij vannacht toch zo fijn thuis in bad geboren is.
Eind goed, al goed. Maar met wel een hele, hele diepe zucht die de komende tijd zeker nog wel voelbaar zal zijn.

Lieve, dappere Charlotte.
Stoere, zorgzame Cameron.
Mooie, sterke Archie.
Het was een eer om voor jullie deze reportage te mogen maken. En ik ben trots en blij dat ik de foto’s en film van de geboorte van Archie hier mag delen. Duizend maal dank.

– met toestemming van de zorgverleners, waarvoor dank –

 

Birth Film

Klik op de foto voor de geboortefilm van Archie

 

Birth Story

De geboortereportage van Archie in foto’s

 

Mooie woorden van Cameron en Charlotte in hun vlog  ♡