Volg Birth Day op Instagram
Birth Story van June
Een huis vol liefde – Oss, 29 januari 2018 Na een ritje door Winterwonderland bij code oranje bel ik op 11 december aan bij Loes en Guus. Loes is dan bijna 34 weken zwanger, een beetje last minute is het […]
Een huis vol liefde – Oss, 29 januari 2018
Na een ritje door Winterwonderland bij code oranje bel ik op 11 december aan bij Loes en Guus. Loes is dan bijna 34 weken zwanger, een beetje last minute is het dus wel. Ik doe net mijn jas uit als er van boven wordt geroepen. Zoontje Mason, die al in zijn bedje ligt, wil graag weten wie er is binnengekomen. Loes haalt hem even naar beneden en ik maak kennis met een guitig blond jongetje met nieuwsgierig pretoogjes. Drie jaar is hij, en wat een schatje! Loes vertelt dat ze haar derde kindje verwacht, een meisje. Ze hebben naast Mason ook nog dochter Faye van vijf, en Guus heeft nog twee zoontjes van tien uit een vorige relatie, Djani en Javelin. Een huis vol dus, wat een gezelligheid! Ik verheug me er op om ze allemaal samen te zien en hoop dat dat tijdtechnisch gezien ook gaat lukken als de baby wordt geboren. Midden in de nacht kan dat een beetje moeilijk worden maar Uden, waar ze van plan zijn te gaan bevallen, is niet ver. Ze kunnen altijd nog kiezen voor de optie om me de volgende dag terug te laten komen om de kennismaking tussen de kindjes te laten vastleggen. Eigenlijk wil Loes deze derde keer best graag thuis bevallen maar zoals wel meer vaders vindt vooral Guus het een veilig idee om naar het ziekenhuis te gaan waar ze alles bij de hand hebben als er complicaties zijn. Loes heeft daar begrip voor en de planning is dus het ziekenhuis.ย Wat geboortefotografie betreft heeft ze haar keuze eigenlijk al gemaakt en als ik die avond thuiskom mag ik de uitgerekende datum al in mijn agenda zetten. 28 januari, ik verheug me er nu al op.
In de week voor de uitgerekende datum heb ik regelmatig contact met Loes. Eigenlijk hoopt ze dat ze deze week nog wordt ingeleid omdat ze het echt zwaar vindt worden nu. Uiteindelijk wordt besloten haar na het weekend, op dinsdag 30 januari in te leiden maar ik hoop stiekem dat de baby uit zichzelf eerder wil komen.
Op maandagmorgen 29 januari heb ik een newbornshoot in Rheden gepland staan, bij het kindje waarvan ik de geboorte twee weken geleden ook heb mogen vastleggen. Omdat Loes aangeeft sinds gisteravond last van voorweeรซn te hebben, twijfel ik of ik zover weg kan gaan. Maar de weeรซn zetten niet echt door en Loes zegt dat ik gerust mijn shoot kan gaan doen, dan hebben we daarna wel weer contact.
En precies zo gaat het ook. Want als ik net een kwartiertje thuis ben krijg ik een berichtje van Loes dat de verloskundige haar een uurtje geleden heeft gestript en dat de weeรซn sindsdien heftiger zijn geworden. Om kwart voor 2 krijg ik het telefoontje van Guus dat mijn startsein is om in de auto te stappen. Loes heeft 4 cm ontsluiting, de verloskundigen blijven en… ik mag naar hun huis komen want ze blijven thuis! Niet omdat het te snel gaat, maar omdat Guus Loes toch groen licht heeft gegeven voor een thuisbevalling. Ik ben blij! Voor Loes, maar ook voor mezelf want ik hou van thuisbevallingen. Het is zo vertrouwd, rustig en warm, en hoewel een thuisbevalling wat licht betreft voor mij een veel grotere uitdaging is dan een ziekenhuisbevalling, geeft het altijd unieke plaatjes. Dat het middag is en ik (nu nog) daglicht heb maakt dat ik met nog meer plezier in de auto stap. Op naar Oss.
Om kwart over 2 ben ik er al. Loes loopt rond in de kamer met haar prachtige bolle buik en zucht af en toe een wee weg. Ze vangt ze heel beheerst op, hangend over een stoel of op de bank. De sfeer in huis is rustig en fijn. De verloskundigen zitten aan tafel en ik maak af en toe een foto. Omdat Guus een eigen bedrijf heeft aan huis, is hij nog wat onrustig. Er moeten natuurlijk altijd wel dingen geregeld worden, en zoโn bevalling kan toch nog wel even duren dus af en toe glipt hij er tussenuit.
Om 15 uur komt de optie ter sprake om de vliezen te breken. Loes begint het zwaarder te krijgen en het breken van de vliezen kan ervoor zorgen dat het sneller gaat. Even twijfelt Loes nog, misschien juist omdat ze weet dat het daarna snel zal gaan. Is ze er al aan toe? Maar dan kiest ze er toch voor en boven op bed breekt de verloskundige de vliezen. En de verwachting klopt, want daarna worden de weeรซn pas echt intens en als Guus even later weer even naar de zaak is, belt Loes hem dat hij echt terug moet komen. Ze wil dat hij bij haar blijft, ze heeft hem vanaf nu echt nodig. Om 17 uur komt de baby, voorspelt Loes. Guus denkt half 6 en ik ben weer heel benieuwd. Mijn ervaring is dat moeders wat dat betreft meestal gelijk hebben…
Om de intensiteit van de weeรซn wat te verzachten gaat Loes onder de douche staan. Het warme water helpt haar om de weeรซn te kunnen verdragen. Dit gaat een poosje goed, tot we horen dat het zuchten tijdens de wee overgaat in gekreun wat vaak een teken is dat de ontsluitingsweeรซn veranderen in persweeรซn. Om vijf over half vijf komt Loes uit de douche om weer in bed te gaan liggen en tien minuten daarna zegt ze resoluut: โZe komtโ.
Alles wordt in gereedheid gebracht en dan mag Loes actief gaan persen. Aan de kant waar het gezichtje waarschijnlijk zal verschijnen is voor mij helaas geen plek dus ik ga klaarstaan aan de andere kant van het bed. Als ik denk dat de baby er bijna aankomt zie ik op mijn horloge dat het 17 uur is. Dus toch. Op een paar minuutjes na krijgt Loes gelijk want om 17:02 โstaatโ het hoofdje van de baby zodat het niet meer terugzakt, en om 17:03 uur wordt de kleine dame geboren! De verloskundige geeft haar aan Loes, die al met haar handen naar haar dochtertje reikt om haar zelf aan te pakken en op haar borst te leggen.
De kleine meid is meteen heel relaxt, ze hoeft amper te huilen. Bij mama en papa daarentegen is de emotie groot. Hun dochtertje is er, thuis in bed geboren en alles is zo goed gegaan… wat een rijkdom! 
Na een paar minuten mag Guus de navelstreng doorknippen. De placenta moet natuurlijk nog geboren worden, en dat is nog even spannend want die blijkt goed vast te zitten. Het is niet prettig voor Loes dat ze met haar kindje in haar armen toch zo hard weer moet werken maar het zou vervelend zijn om alsnog naar het ziekenhuis te moeten. Gelukkig komt na twintig minuten toch de placenta los. Na inspectie blijkt deze compleet en dus mag Loes gelukkig lekker thuisblijven. Dan komt ook het moment dat er eindelijk echt ruimte is om hun kleine meid haar mooie naam te geven: June.
Op de vraag van de verloskundige of Loes en Guus het huisje willen zien waarin June 9 maanden is gegroeid reageert Guus niet heel enthousiast en ook Loes maakt het niet zoveel uit. Of ik er een foto van wil maken? Ja, zeker wel! Dan hebben ze toch in ieder geval nog de fotoโs ; ). Uiteindelijk kijken Guus en Loes toch mee terwijl de verloskundige de placenta met vruchtzak voor me omhoog houdt en ik de fotoโs maak. Guus geeft toe dat hij het toch eigenlijk wel mooi vindt om te zien. Zijn vijfde kindje en nu voor het eerst gekeken naar het huisje waarin ze is gegroeid. Leuk toch?
June mag al aan de borst en dat gaat eigenlijk meteen best goed. Een ervaren mama en een baby die weet wat ze moet doen, dat is een goede combinatie. Familie wordt gebeld met het mooie nieuws, en de verloskundigen en ik gaan even naar beneden om papa en mama hun momentje te geven met hun pasgeboren kleintje. Als we tegen zessen weer boven komen wordt besloten om eerst de controles te gaan doen omdat de andere kinderen er zo aankomen. Maar de verloskundige is nog maar net met June bezig en de deur van de slaapkamer gaat al open. We zien twee stralende gezichtjes binnenkomen om hun zusje te bewonderen: de tweeling. Vanaf dat moment is het genieten in kwadraat want het zien van het pure enthousiasme van de jongens is echt te mooi. Ze stuiteren van blijdschap, kijken hun ogen uit, knuffelen Loes en feliciteren haar en papa. Hoewel ik me in het zweet moet werken om alle mooie momenten รฉn de controles tegelijkertijd zo mooi mogelijk vast te leggen, smelt ik vooral weg van ontroering achter mijn camera. Die gezichtjes als ze zien hoe hun zusje wordt gemeten en gewogen. Wat gaaf dat ik dit zo vast kan leggen, dit is echt te mooi om te missen.
Als een echte papa-van-vijf is aan Guus de eer om zijn kersverse dochter haar eerste luiertje en kleertjes aantrekken. Met haar 3360 gram schoon aan de haak is dat toch weer even piepklein voor zijn grote mannenhanden. En als ze mooi in haar roze pakje is gehesen mogen Djani en Javelin haar om de beurt even vasthouden. Trotsere grote broers kun je je niet voorstellen.
Om half 7 komen ook de andere kindjes thuis, met opa en oma. Loes frist zich net even op dus ze moeten beneden even wachten, maar dat is eigenlijk niet te doen voor de kleintjes die nu ineens een stukje groter zijn geworden.
Faye mag het eerst naar mama en de baby. June ligt inmiddels in haar bedje naast het grote bed van papa en mama. Faye aait haar voorzichtig over haar wangetje. Dan mag ze op het grote bed bij mama gaan zitten zodat Guus haar June kan aangeven. Faye neemt haar taak heel serieus en als een echte grote zus vouwt ze haar armpjes in โbaby-standโ zodat papa haar zusje erin kan leggen. Haar gezichtje is onbetaalbaar. Als ook opa en oma binnenkomen met Mason, die nu voor het eerst grote broer is, is het feest compleet. Er wordt wat afgeknuffeld met de kleine June, nu al. Dat belooft wat. De kleine meid vindt alles best, die slaapt rustig overal doorheen.
De jongens komen ook weer even boven, en hoewel ik niet zo van de familieportretjes ben, vind ik dit wel een heel mooi moment om even iedereen op het bed te laten klimmen voor een foto van alle zeven.
Na in de hal nog mijn, inmiddels traditionele, spiegelselfie te hebben gemaakt, is het tijd voor mij om de deur achter mij dicht te trekken.
Lieve Loes en Guus, dank jullie wel dat ik de geboorte van jullie kleinste meisje voor jullie mocht vastleggen. Ik vond het heel bijzonder dat ze uiteindelijk toch thuis is geboren. En wat een lieve kinderen hebben jullie! Daar mogen jullie trots op zijn. June boft maar dat ze in zoโn warm gezin terechtkomt.
Heel veel geluk met jullie gezinnetje van zeven!
Liefs, Cindy
Volg mij op Instagram