‘Mijn’ 1ste Birth Day baby heeft een zusje! – Nijmegen, 14 januari 2018

** uit privacyoverwegingen zijn de namen van de ouders niet in het verhaal opgenomen **

Het geboorteverhaal van Lin begint voor mij een kleine twee jaar geleden al, met de geboorte van haar grote broer. Hij was namelijk de allereerste Birth Day baby. Hij was het tweede kindje van wie ik de geboorte vast mocht leggen, en tegelijk met hem werd ook Birth Day geboortefotografie geboren. Je kunt je wel voorstellen hoe gaaf ik het vond om in mei vorig jaar van deze mama het bericht te krijgen of ik een geheimpje kon bewaren: ze was zeven weken zwanger, mijn eerste Birth Day baby werd grote broer!
In oktober ga ik kennismaken, oftewel bijkletsen. Wat is het leuk om elkaar weer te zien, nu allemaal met meer ervaring dan die eerste keer. Zij als ervaren ouders, ik als ervaren geboortefotograaf. Het geboorteplan dat ze destijds hadden van een mooie thuisbevalling komt weer ter sprake. Twee jaar geleden liep het namelijk heel anders en moesten ze op het laatste moment halsoverkop naar het ziekenhuis waar hun eerste kindje met een vacuüm ter wereld kwam. Dit keer willen ze opnieuw een poging doen voor een bevalling in de huiselijke, warme sfeer die je in een ziekenhuis nou eenmaal niet kunt evenaren. Hoe fijn zou het zijn als ik daar dan weer bij zou kunnen zijn?
Soms kloppen de dingen gewoon, en met dat gevoel ga ik die avond de deur weer uit. Het is misschien een beetje raar om te zeggen maar: we hebben er allemaal zin in : )

In de maanden die volgen hebben we regelmatig contact. We verwachten allemaal dat de baby de uitgerekende datum wel weer ruim zal gaan passeren, aangezien hun zoontje pas met 41 weken en 3 dagen kwam. Zijn geboorte ging zo razendsnel dat het slechts aan geluk is toe te schrijven dat ik nog op tijd was. We maken nu dan ook grapjes over dat ik mijn intrek in hun huis ga nemen na 5 januari, de uitgerekende datum.
En inderdaad, de uitgerekende datum wordt opnieuw ruim overschreden. De mama laat me weten dat het allemaal nog akelig rustig is in haar buik, zelfs met 41 weken. Ze haakt zich ondertussen door de dagen heen, iets wat leuke babyspulletjes oplevert, dat dan weer wel. Een beetje spannend wordt het wel omdat een andere mama inmiddels ook de 40 weken ruim gepasseerd is en het daar wel af en toe rommelt. Ik lijk inmiddels patent te hebben op baby’tjes die gelijktijdig willen komen. Maar ja wat doe je er aan? We wachten dus maar rustig af.

Op zaterdag 13 januari is het zover: de bevalling bij de andere mama zet door. Ik vraag dus of ze even wil vragen aan haar kleintje dat hij of zij nog heel eventjes warm binnen blijft totdat deze baby er is. Nog steeds is het rustig dus dat lijkt geen probleem. Maar als ze ’s avonds naar bed wil gaan begint het toch ook een beetje te rommelen. Ze vraagt me of ik het wil laten weten als deze baby is geboren, dan heeft ze wat meer rust.
Vroeg in de ochtend op 14 januari ben ik getuige van de geboorte van een klein meisje; een hele mooie en rustige badbevalling thuis in Rheden. Nog onder de indruk van deze geboorte en hyper van het nachtje doorhalen schuif ik thuis aan bij het zondagochtendontbijt met mijn gezin. Hierna zoek ik mijn bed op en slaap een paar uurtjes met als plan om het daarna lekker rustig aan te doen. Maar rond kwart voor 5 zeg ik thuis: ‘Ik heb nog zoveel energie, ik wil wat dóen.’ En prompt gaat mijn telefoon. Ja hoor. Weeën om de tien minuten en de verloskundige komt eraan. Dankjewel baby, je timing kon wat mij betreft niet beter : )

In afwachting van het verloop leg ik mijn spullen alvast in de auto. Ik zit nog net niet met mijn jas aan tijdens het avondeten, en om tien over half 7 gaat opnieuw mijn telefoon. De verloskundige. Er is 4 centimeter ontsluiting, de weeën zijn nog wel wat onregelmatig maar samen besluiten we dat ik toch langzaam alvast die kant op kom.

Om half 8 stap ik bij de aanstaande ouders naar binnen, precies tegelijk met Lisette van Kraamzorg Natuurlijk. Via haar ben ik twee jaar geleden in contact gekomen met deze ouders. En ook de verloskundige, Angela van Juno Verloskunde, ken ik al. Vanavond zo met z’n drieën hier samen kunnen zijn voor de geboorte van dit kindje voelt als een cadeautje. Zo wilde de mama het graag, en het is haar echt gegund dat haar bevalling dit keer zo mag gaan zoals ze het graag wil.
Ik zie mama met behulp van papa, haar steun en toeverlaat, in de woonkamer nog een paar flinke weeën opvangen, dan gaan ze samen naar boven omdat ze graag in bad wil. Haar eigen, grote bad.

De weeën worden steeds heftiger voor mama maar ze vangt ze in het warme water geweldig op. Tijdens iedere wee geeft papa tegendruk op haar onderrug. Ze doen het echt samen, die twee. Tussen de weeën door wordt er gelachen en gekletst, het is zo ontspannen allemaal. Ik vind het mooi om hier getuige van te zijn, de sfeer is echt perfect voor een geboorte. En de baby vindt dat blijkbaar ook want tegen negen uur, Lisette en ik zijn dan net even beneden, roept Angela ons terug naar boven. De vliezen zijn zojuist gebroken en mama voelt druk. Als we de badkamer binnenkomen horen we de verandering van ademhaling, van geluiden. Het is het gedempte geluid van vrouwelijke oerkracht, samen met een welkomstmantra voor haar kindje: kom maar, kom maar bij ons…
Precies om 21 uur is het al zover. Terwijl we allemaal rustig kijken en wachten op wat komen gaat (en ik tegen beter weten in stiekem hoop dat mama zich nog omdraait in het bad omdat ze met haar rug naar ons toe zit, iets dat natuurlijk niet gebeurt ; )) haalt mama een klein lijfje onder zich vandaan en neemt het in haar armen. Nog bibberend van emotie haalt ze hun kindje boven water. Een meisje! Ze opent meteen haar oogjes en kijkt nieuwsgierig de wereld in. Wat een prachtige geboorte, wat een mooi moment. Pas daarna begint ze te huilen. Mama troost haar dochtertje, dat de naam Lin krijgt, door zacht tegen haar te praten. Ik zou hier uren kunnen blijven staan kijken en luisteren. Naar dit. Zo mooi, zo puur.

Na een minuut of tien begint het bad toch wel rood te kleuren, wat erop wijst dat mama bloed verliest. De placenta moet geboren worden. Angela, papa en Lisette helpen mama om met de kleine Lin in haar armen uit bad te komen. Als mama met Lin op haar buik in bed ligt, kijkt papa met een stralend gezicht naar zijn vrouw en dochter. Hij kan bijna niet geloven dat ze er al is, en wat is hij apetrots op zijn vrouw. ‘Je hebt het weer gedaan, en zo snel. Je hebt weer een marathon gelopen in een paar uur…’
Een paar minuten later wordt ook de placenta geboren. De ouders hebben gekozen voor een halve lotus. Dat wil zeggen dat na de geboorte baby en placenta nog niet meteen worden gescheiden. Lin mag al aan de borst en al gauw lijkt het of ze nooit anders heeft gedaan.
Om ze hun tijd met z’n drietjes te gunnen gaan wij even naar beneden. Een kopje thee drinken, dat past helemaal bij deze mooie thuisgeboorte. Als we weer boven komen ligt Lin nog lekker aan de borst. Mama heeft een klein wondje dat even gehecht moet worden. Gelukkig lijkt ze daar niet erg veel last van te hebben met haar kleine meisje in haar armen.

Anderhalf uur na haar geboorte vinden mama en papa het een goed moment om Lin te scheiden van haar placenta. Maar natuurlijk niet voordat ik eerst nog een paar mooie foto’s hebben gemaakt van deze halve lotus. Ik vind het prachtig om de verbinding tussen baby en placenta zo mooi en puur te kunnen vastleggen. Dan bindt Angela de navelstreng af met een veter en mag papa de navelstreng doorknippen. Lekker op het grote bed, in alle rust. Lin wordt gemeten en gewogen. 3380 gram weegt ze. Vingertjes en teentjes worden nog eens goed bekeken, het meisje wordt van top tot teen bewonderd. Wat lijkt ze op haar grote broer in de meisjesversie. Ze is in alle opzichten perfect. ‘Zelf in elkaar geknutseld’ zoals mama het trots zegt. Papa trekt zijn t-shirt uit om zijn dochter in zijn armen te kunnen nemen. Lekker huid op huid met papa, wat wil een pasgeboren meisje nog meer.

De laatste foto die ik vandaag maak is van een hele gelukkige papa, mama, en baby aan de borst. Heerlijk in hun eigen bed. Het is het mooiste plaatje dat ik mij maar kan wensen voordat ik tegen 24 uur de deur van de voordeur achter me dicht trek. Wat een dag. Maar liefst twee meisjes geboren, thuis en in bad. Allebei zondagskindjes, en zonder enige stress of spanning heb ik allebei de geboortes helemaal naar wens kunnen vastleggen. Dit zijn dagen met een gouden randje voor de geboortefotograaf. Nu lekker naar huis en naar bed.

Lieve papa, mama,grote broer en Lin. Mijn eerste ‘Birth Day gezinnetje’. Wat vond ik het bijzonder om ook de geboorte van jullie tweede kindje te mogen vastleggen. Ik ben zo blij dat het dit keer de droombevalling was waarop jullie hoopten. Het was me weer een waar genoegen. Geniet met z’n viertjes van deze bijzondere nieuwe fase. We houden contact ♡

Heel veel liefs, Cindy