Volg Birth Day op Instagram
Birth Story van Guus
Birth Story van Guus
Lief klein broertje – Nijmegen, 4 oktober 2017 In juli krijg ik van mijn collega Inge die aan de andere kant van het land woont de vraag of ik nog plaats heb voor een geboorte in Nijmegen. De mama, Marielle, […]
Lief klein broertje – Nijmegen, 4 oktober 2017
In juli krijg ik van mijn collega Inge die aan de andere kant van het land woont de vraag of ik nog plaats heb voor een geboorte in Nijmegen. De mama, Marielle, is zelf fotograaf en een goeie ook. Ik kom erachter dat ik haar zelfs volg op facebook, hoe gaaf is dat? We maken een afspraak voor een kennismaking in augustus na mijn vakantie.
Marielle en Rik hebben al een dochtertje Mees, van drie jaar. Ze is met haar pretoogjes echt een schatje eersteklas en ik verheug me er al op om vast te mogen leggen dat zij voor het eerst haar babybroertje ziet (ja het is een jongetje!).
Omdat Marielle voornamelijk bruiloften fotografeert vindt ze het wel fijn dat het huwelijksseizoen bijna ten einde loopt als ze met verlof gaat. Ik kan me dat als vrouwelijke ondernemer heel goed voorstellen. Ook vertelt ze dat ze zelf ook al een paar keer een geboorte heeft mogen fotograferen. We hebben dus genoeg om over te kletsen en de tijd vliegt voorbij. Als Marielle en Rik besluiten dat ze me graag als fotograaf bij de geboorte van hun kindje willen, vind ik dat natuurlijk geweldig. Maar buiten dat voel ik mij ook vereerd dat zij de geboorte van hun kleine man aan mij toevertrouwen. Verder geen druk of zo ; ).
De geboorte van Mees ging heel snel, vooral voor een eerste kindje. Zij is in slechts een ruime 3 uurtjes geboren en heel vroeg, met 36 weken zwangerschap al. Daarom gaat Marielle er min of meer vanuit dat ook hun zoon ruim voor de uitgerekende datum zal komen. Dat hij zich pas aankondigt na 39 weken en 1 dag is dan ook een behoorlijke aanpassing in haar verwachtingen. Tja, baby’s hรจ, die doen lekker wat ze zelf willen. Ik stap net in de auto in na een newbornreportage als ik het appje zie binnenkomen van Marielle dat haar vliezen zijn gebroken. Meteen gaan al mijn radartjes draaien: hoe laat is het nu, kan ik nog naar huis rijden of ga ik rechtstreeks naar het geboortehuis, wie haalt mijn dochter uit school en ik moet mijn afspraak voor vanavond afbellen. Als haar antwoord op mijn vraag of ze ook al weeรซn heeft ‘nee’ is, kan ik weer rustiger ademhalen. Onderweg naar huis regel ik mijn ‘what if’s’ en bedenk ik me dat het natuurlijk ook zomaar nog een poosje kan gaan duren. Zolang er geen weeรซn zijn is er nog geen reden tot haast.
Maar als ik een klein uurtje thuis ben gaat de telefoon al. Rik en Marielle zijn onderweg naar het Neo geboortecentrum. De weeรซn zijn inmiddels begonnen en meteen best flink ook, en Marielle heeft 3 centimeter ontsluiting. Gezien haar snelle eerste bevalling aarzel ik niet en stap meteen weer in de auto, naar Nijmegen. In de verloskamer van het Neo tref ik Marielle die net een wee aan het opvangen is, met Rik aan haar zijde en haar moeder vlakbij. Als de wee weg is begroet Marielle me vrolijk. Ik denk dat ze al die tijd toch een beetje ongerust is geweest dat het misschien zo snel zou gaan dat ik het niet zou halen. Maar nu is haar ‘geboorteteam’ compleet en kan Marielle zich in alle rust voorbereiden op wat komen gaat. En wat een geweldige mensen heeft ze daarvoor om zich heen verzameld: verloskundige Manouk, de collega van Dieke met wie ik vaker heb samengewerkt. Net als Dieke straalt zij vertrouwen uit, en rust. Rik natuurlijk, hij blijkt echt een geweldige steun te zijn voor Marielle, ze voelen elkaar goed aan en tussen de pittige momenten door wordt er gelachen en geknuffeld, echt heel tof om te zien. En dan nog de moeder van Marielle. Rustig op de achtergrond, maar zo liefdevol aanwezig voor de geboorte van haar kleinkind. Als ik bij geboortes zie dat familie aanwezig is vind ik dat toch altijd zo ontroerend.
Marielle geeft supergoed aan wat ze nodig heeft, tijdens een wee en tussendoor. Mooi om te zien hoe een vrouw zo in haar kracht kan zitten. Een klein uur later wil Marielle graag weten hoe ver ze al is. Het vermoeden is er dat ze misschien al bijna volledige ontsluiting heeft. Het blijkt 7 centimeter te zijn. ‘Okรฉ’, zegt ze nuchter, ‘dan weet ik dus dat ik voorlopig nog niet hoef te persen’. Manouk vraag aan Marielle of ze misschien onder de douche wil. ‘Nee…’, is het antwoord, maar dan bedenkt ze zich: ‘Ja, jawel dat wil ik!’ Het was nog niet in haar opgekomen, maar het lijkt haar ineens heerlijk om dat bed uit te gaan en haar weeรซn onder de douche op te vangen. Daarnaast kan dat de ontspanning en dus ook de ontsluiting bevorderen. Alleen maar voordeel, moet ze gedacht hebben. En tijd genoeg, tenslotte ; ). Dat laatste valt, gelukkig voor Marielle, alles mee. Want na slechts twintig minuten te hebben genoten van het warme water veranderen ineens haar weeรซn. ‘Ik moet eruit’, zegt ze, ‘ik voel druk!’. Snel helpt de verloskundige haar weer op het bed waarna ze een handdoek over haar heen legt. Afdrogen hoeft niet van Marielle. Ze blijkt inderdaad bijna volledige ontsluiting te hebben. Wauw wat heeft ze dat toch nog ineens razendsnel voor elkaar. Marielle mag voorzichtig gaan meepersen. Maar dat lukt niet meteen, zelf geeft ze aan niet goed te durven ‘omdat ik weet wat er komt’. Manouk helpt haar door die angst heen te persen en al gauw lijkt het of Marielle nooit iets anders heeft gedaan. Met de steun van Rik aan haar ene kant en haar moeder aan de andere zien we al om kwart voor vier een hoofdje verschijnen. Om zijn nekje zit de navelstreng waar hij door Manouk snel van wordt bevrijd. Rik mag vervolgens zijn zoon zelf aanpakken en hem op Marielles buik leggen, een mooier moment dan dit is er niet. Even weet de baby niet wat hem is overkomen, Manouk moet hem eventjes prikkelen zodat hij goed door kan huilen en mooi roze kleurt. En dan is daar eindelijk de opluchting en komen de tranen. Hij is er, hun zoontje. Guus is geboren!
Zo’n vijf minuten nadat Rik de navelstreng heeft doorgeknipt komt ook de placenta zodat de geboorte compleet is. Nog even een klein wondje hechten en het grote genieten kan beginnen. En het is zo voelbaar: de opluchting en euforie van Marielle en Rik, en de dankbaarheid en trots van Marielles moeder. Zoveel liefde in รฉรฉn ruimte.
Een half uur na zijn geboorte mag Guus een poging doen om bij zijn moeder te drinken. Hier maakt hij zelf nog niet zo’n haast mee, net zo lief ligt hij gewoon bij zijn mama op de borst. Maar als hij even later op zijn duim begint te zuigen en Marielle hem weer aanlegt begint hij toch meteen te drinken. Wonderlijk vanzelfsprekend, wat is de natuur toch mooi.
Een klein uurtje na de geboorte van Guus is ook opa er, de vader van Marielle. Ontroerend om te zien hoe opgelucht opa en oma zijn en hoe trots op Marielle, Rik en hun kleinzoon. Guus wordt nagekeken en blijkt een helemaal gezond jongetje te zijn. Al snel wordt duidelijk dat als het zo goed blijft gaan Marielle en Guus straks al lekker naar huis mogen, naar Mees. Een moment waar Rik en Marielle zich al maanden op verheugen. Maar eerst aan Rik nog de eer om zijn zoon zijn allereerste kleertjes aan te doen. En zijn eerste luiertje. Ook voor een ervaren papa als Rik is alles toch weer even heel erg klein en dat is best weer wennen. De verloskundige legt hem uit dat het piemeltje bij een jongetje naar beneden moet wijzen in de luier. Toch nog iets nieuws geleerd ; ).
Twee uurtjes na zijn geboorte begeleidt de verloskundige een stralende Marielle naar de uitgang van het CWZ. Marielle kan bijna niet geloven dat ze al op weg zijn naar huis, met hun kleine Guus in de maxi-cosi.
Eenmaal thuis installeert ze zich met Guus op bed en wachten zij en Rik tot de ouders van Rik thuiskomen met Mees. En dat moment als Mees boven komt… is echt tรฉ zoet! De verbazing en verwondering op dat kleine gezichtje bij het zien van papa, mama en baby Guus (dat oefenen we nog even ; ) is onbetaalbaar. Goed bekijken, aaien, een kusje geven. En zo schattig als ze haar opa’s en oma’s erbij roept om naar haar broertje te komen kijken. Wat volgt is een klein feestje in de slaapkamer.ย Niets dan geluk!
Weer beneden legt opa de laatste hand aan het zelfgemaakte geboortebord en Mees helpt mee. De oma’s zorgen voor de beschuiten met blauwe muisjes.ย En dan is het voor mij tijd om weer naar huis te gaan.
Lieve Marielle en Rik, trotse papa en mama van Mees en Guus. Dank jullie wel dat ik erbij mocht zijn om het geboorteverhaal van Guus voor jullie vast te leggen. Ik hoop dat jullie deze ervaring nog vaak en vol liefde zullen nabeleven en ik wens jullie heel veel geluk met jullie mooie gezinnetje โก
Liefs, Cindy
*** Blog geplaatst met toestemming van wie erop te zien zijn. Waarvoor dank! ***
Berichtje van de trotse ouders
Waaauw Cindy, wat zijn wij ONGELOOFLIJK blij met de prachtige beelden die jij hebt gemaakt van de geboorte van Guus. Het heeft zoveel meerwaarde om deze misschien wel belangrijkste gebeurtenis van je leven goed vast te leggen! Je bent een topper โก
Volg mij op Instagram