Birth Story van Juune

Een nachtelijke badbevalling – Rheden, 14 januari 2018

Het is 13 januari en ik sta al een aantal weken op wacht voor twee kindjes waarvan eentje de allereerst Birth Day baby van 2018 gaat worden. 5 en 8 januari zijn de uitgerekende datums, maar de kindjes nemen hun tijd. Linda was 8 januari uitgerekend en heeft me al een paar keer laten weten dat het wat rommelt. Voorweeën die toch telkens weer afnemen waardoor de dagen voorbijgaan. De mama in Nijmegen voelt nog niets dat een bevalling voorspelt, maar zij is inmiddels ruim 41 weken en bij haar eerste kindje bevallen in slechts een paar uur tijd. Ik weet dus dat de situatie zomaar kan omslaan en ben voorbereid op een snelle bevalling. Als ze nu maar niet tegelijk komen, die kans wordt natuurlijk met de dag groter nu er maar niets gebeurt. Ik heb mijn collega’s standby staan maar ben natuurlijk toch blij als Linda me op zaterdagavond om 18:35 uur laat weten dat de weeën nu echt sterker worden en dat ze de verloskundige heeft gebeld. Ik weet dat het in Nijmegen nog rustig is, en hoop nu dat dat nog even zo blijft. Een nachtje is vast voldoende.
De verloskundige meet 2 centimeter ontsluiting. Dat valt dus mee, maar het begin is gemaakt. Zeker omdat de weeën nu echt doorzetten. Ik ben heel benieuwd, cancel mijn plannen voor deze avond en wacht af, met de verwachting dat het best nog wel wat uren kan duren voordat ik op pad mag. Maar om 21:30 belt Boudewijn me al. Het gaat vlot met de weeën van Linda. En hoewel er niet meer getoucheerd is en ze dus niet weten hoe ver ze is (in centimeters dan want dat zegt natuurlijk ook niet alles over de tijd dat het nog kan gaan duren), gaan ze het bad nu vullen zodat Linda erin kan. De verloskundige is gebleven. Voor mij genoeg redenen om richting Rheden te gaan.

Boudewijn laat me binnen. Hij is bezig de kruikjes te vullen. Als ik zachtjes de deur van de speelkamer annex kantoor open, heerst er een intieme, fijne sfeer. Wat een heerlijke geboorteruimte heeft Linda er voor de gelegenheid van gemaakt. Kaarsjes branden, lichten zijn gedimd en op de muur en deur hangen geboorte affirmaties. Er staat een bed waarop de verloskundige haar spullen en de spulletjes voor de baby heeft klaargelegd. In het bevalbad ernaast zit Linda in alle rust haar weeën op te vangen volgens de hypnobirthing methode. Aan de geboorte van hun eerste kindje Teun, na een inleiding in het ziekenhuis, heeft Linda op z’n zachtst gezegd geen fijne herinneringen overgehouden, behalve natuurlijk hun prachtige zoontje van nu bijna 3 en een half. Een paar weken geleden ben ik al bij ze geweest om een zwangerschapsreportage te maken met z’n drietjes (viertjes) en heb ik al kennis mogen maken met Teun. Een heerlijk ondernemend jongetje. Hij is nu bij zijn opa en oma zodat Linda zich volledig kan concentreren op zichzelf en de komst van de baby. Het verbaast me hoe goed zij de controle kan houden over haar weeën en over haar lijf. En dat de hele nacht, want zelfs al is de bevalling nu echt in volle gang, de baby heeft nog altijd geen haast en neemt de tijd voor een zachte landing op de wereld.
Boudewijn loopt af en aan met emmers warm water. Hij heeft er een dag(nacht)taak aan om het water warm te houden maar dat doet hij met liefde. Ik fotografeer de momenten die zich voordoen, maar ga ook regelmatig in de woonkamer zitten om Linda haar rust te gunnen.

Inmiddels heb ik van de mama in Nijmegen gehoord dat er wat kleine tekenen zijn dat er een bevalling in aantocht is. Maar het is allemaal niet heel spannend en in afwachting van het echte begin gaat ze slapen. Ik heb er eigenlijk wel vertrouwen in dat die baby nog even zoet op me wacht.
Geruisloos gaat 13 januari over in 14 januari en ik word blij van de gedachte dat dit kindje een zondagskind gaat worden. Twee van mijn drie kinderen zijn op zondag geboren en ik heb dat altijd mooi gevonden.
Iets na 1 uur begint Linda meer een drukgevoel te krijgen maar dat zwakt helaas weer af. Eigenlijk zwakt vanaf dat moment de weeënfrequentie helemaal een beetje af. Linda wordt wat alerter en meer bewust van haar omgeving. De kaarsjes raken opgebrand en Boudewijn vervangt ze voor nieuwe. Op naar de volgende fase. Voor de voortgang van de geboorte moet Linda alles uit zichzelf halen om haar flow weer te vinden. Om kwart over 3 wordt toch even de ontsluiting gemeten, die is dan 8 centimeter en gelukkig lukt het Linda daarna om weer terug in haar geboorteflow te raken. Ik vind het mooi om te zien hoeveel ruimte Linda van haar verloskundige krijgt om het helemaal op haar eigen manier te doen. Ze is aanwezig en houdt het geboorteproces nauwlettend in de gaten, maar ze laat het Linda en Boudewijn echt samen doen.

Rond kwart voor zes vraagt Boudewijn aan de verloskundige of het een idee is om de vliezen te breken. Die vliezen staan nog, en dit kan er ook voor zorgen dat de baby wat moeilijker zakt. De verwachting is dat het doorprikken van de vliezen de baby helpt om dieper te zakken zakken en daarmee het geboorteproces versnelt. Hoewel Linda het geboorteproces zoveel mogelijk natuurlijk wil laten verlopen, vindt ze dat nu toch wel een fijne gedachte. De baby zit inderdaad nog wat hoog maar na het breken van de vliezen zakt deze snel en Linda krijgt direct sterkere weeën, persweeën. Ze mag zich daar aan overgeven, een nieuwe fase die in het begin ook even wat beangstigend is. Ik zie vaak dat moeders even moet overschakelen van het opvangen van de weeën naar het actief persen. Daarbij is het besef dat het nu echt niet lang meer duurt voordat het kindje geboren wordt soms ook wat overweldigend.
Boudewijn zit achter Linda op de grond en helpt haar om de baby naar beneden te persen. Hij duwt tijdens een perswee met zijn handen de schouders van Linda naar beneden en ik kan zien dat dit Linda helpt om haar focus naar beneden te verleggen. Het is indrukwekkend om te zien hoe Linda en Boudewijn samenwerken in de weg naar hun baby. Al gauw, maar wel heel rustig, zien we een hoofdje tevoorschijn komen. We verwachten dat het lijfje van de baby zal volgen bij de volgende perswee, of misschien zelfs wel zuchtend ter wereld zal komen, maar dat gebeurt niet. Als het iets te lang duurt voelt de verloskundige wat er aan de hand is. Het schoudertje van de baby blijkt vast te zitten achter het schaambeen. Ze moet dus toch nog een handje helpen om het schoudertje los te krijgen en dat is even een spannend moment waarin ook de kraamverzorgende meehelpt. Maar dan komt daar gelukkig toch snel genoeg het schoudertje en komt om 06:24 uur een kindje ter wereld, recht in de armen van haar papa en mama. Een klein meisje dat nog een beetje bleek kijkt van haar spannende entree maar dan toch snel genoeg begint te huilen en mooi roze kleurt. Juune is geboren! Op de manier waarop Linda het graag wilde, thuis in het warme water en volledig op eigen kracht.
De emoties die vrijkomen zijn zo puur, en het is zo fijn om Linda te zien met haar kleine meisje in haar armen waar ze zo ongelofelijk hard voor heeft gewerkt. Waar ze samen zo hard voor hebben gewerkt.

Na zo’n tien minuten bewonderen en genieten voelt Linda dat de navelstreng is gestopt met kloppen en dan mag Boudewijn deze doorknippen. De placenta moet nog geboren worden maar dat lukt niet zo goed in het water. Daarom krijgt Boudewijn de kleine Juune in de armen en wordt Linda uit bad geholpen, op het bed. Ze trilt flink, een normale reactie van het lichaam na geboorte. Juune wordt weer bij mama gelegd. Ze kijkt zo helder uit haar oogjes en omdat ze al begint te zoeken mag ze meteen aan de borst. Geweldig om te zien hoe natuurlijk dat gaat. En gelukkig lukt het daarna snel genoeg om ook de placenta geboren te laten worden.
Zo liggen Linda en Juune heerlijk bij te komen van het grote avontuur, en van elkaar te genieten. Pas tegen 8 uur worden de controles gedaan, lekker op bed. Hoe heerlijk is het dat het allemaal zo rustig verloopt, voor Linda maar natuurlijk ook voor Juune die maar een ding wil en dat is lekker tutten en warm bij mama liggen.

Juune wordt op de weegschaal gelegd. 3210 gram weegt ze, een heel mooi gewicht. En de controles die volgen zijn ook helemaal goed. Met een navelvetertje wordt de navelstreng stevig afgebonden zodat het klemmetje er ook vanaf kan. Dat is fijn voor Juune, zo’n zacht touwtje in plaats van de plastic klem.
De kleine Juune krijgt haar eerste kleertjes aan, ze wordt lekker in de wolletjes gestopt en als een heerlijk pakketje weer bij mama gelegd. Het grote genieten is begonnen. Omdat Linda en Boudewijn de hele nacht niet hebben geslapen en natuurlijk erg moe zijn wordt besloten dat ze Teun nog even bij opa en oma laten en zelf nog een paar uurtjes gaan slapen. Dan zijn ze straks weer helemaal uitgerust voor de eerste ontmoeting van Teun met Juune.

Ook voor mij is het tijd om te gaan slapen. Ik ben moe, maar heel voldaan. De eerste Birth Day baby van 2018 is er, en ze is zo mooi! En ook niet onbelangrijk… ik ben net op tijd thuis voor het zondagochtend ontbijt : )

Lieve Linda en Boudewijn, nogmaals gefeliciteerd met jullie mooie meisje Juune. Ik ben heel blij dat haar geboorte zo mocht gaan als jullie graag wensten. Linda, wat heb jij Juune liefdevol en zacht ter wereld gebracht. Ik hoop dat je dit keer met een fijn gevoel terug kunt kijken op de geboorte van jullie meisje. Je hebt het helemaal zelf gedaan. Dankjewel dat ik erbij mocht zijn.

Liefs, Cindy